„Wezwanie do nawrócenia we wspólnocie rodzinnej i parafialnej”
Kochani Parafianie !
Serdecznie Was zapraszamy na Rekolekcje Wielkopostne tego roku 2021 – roku pandemii Koronawirusa. Wygłosi je znany nam Ewangelizator Ks. Stanisław Zając. Postaramy się zachować wszelkie sanitarne obostrzenia i te rekolekcje będą przebiegały w sposób hybrydowy tzn. w świątyni i w internecie na naszej stronie parafialnej: www.parafialubsza.pl w zakładce Transmisje on-line .
Program Rekolekcji:
Sobota – 27.02.2021 r. : Lubsza godz.10.00
Michałowice godz. 15.30
Lubsza godz.16.30
Niedziela – 28.02.2021 r. : Lubsza godz.8.00
Michałowice godz.10.00
Lubsza godz.12.00
Niedziela – 28.02.2021 r. : Spotkanie dla Parafialnych Zespołów Ewangelizacyjnych z Szydłowic, Mąkoszyc i Lubszy o godz.15.00 w kościele w Błotach.
Poniedziałek – 1.03.2021 r : Lubsza godz.10.00
Michałowice godz.15.30
Lubsza godz.16.30
Zakończenie rekolekcji – Błogosławieństwo. Ze spowiedzi św. korzystamy jak do tej pory. Niech Pan Jezus nam udzieli potrzebnych Łask na przeżycie tych pobożnych ćwiczeń.
Ksiądz Proboszcz Józef z Zespołem Ewangelizacyjnym
CIESZĘ SIĘ, ŻE SIĘ SPOTYKAMY
Od kiedy dowiedziałem się poprowadzić rekolekcje w Waszej Parafii, myślę o Was i polecam Bogu w moich modlitwach. Staram się przygotować jak najlepiej na spotkanie z Wami, prosząc Boga aby ono przyniosło jak najobfitsze owoce dla każdej i każdego z Was oraz dla całej parafii. Mam nadzieję, że propozycje, które chcę Wam przedstawić znajdą u was zrozumienie i zmotywują wielu do pytania Boga o swoje powołanie i misję w rodzinie i parafii. Bóg ma piękny porywający plan wobec każdego człowieka. Bardzo mi zależy, aby pomóc Wam dostrzec te najważniejsze płaszczyzny Waszego życia, w których Jezus na Was czeka . On bardzo potrzebuje każdego z Was, bez wyjątku, abyśmy nieśli Ewangelię zagubionemu światu. Głęboko wierzę, że sprawimy Jezusowi radość i odpowiemy na jego wezwanie do nawrócenia i współpracy z Nim w dziele zbawienia świata. Czekam z ufnością na spotkanie z Wami i bardzo się cieszę, że będę mógł się z Wami dzielić tym niezwykłym doświadczeniem jakie przeżywam służąc w odnowie Kościoła
Ks. Stanisław Zając – rekolekcjonista
INFORMACJA O CELU REKOLEKCJI I SPOSOBIE ICH ODPRAWIANIA
TEMAT REKOLEKCJI: WEZWANI DO NAWRÓCENIA WE WSPÓLNOCIE RODZINNEJ I PARAFIALNEJ
Rekolekcje wielkopostne to szczególny czas Wielkiego Postu, w którym w szczególny sposób jesteśmy wezwani do nawrócenia, które ma nas zaprowadzić do przemiany naszego myślenia. W Liście do Rzymian czytamy „Nie upodabniajcie się do tego świata, ale przemieniajcie się poprzez odnowę myślenia, aby rozeznać, jaka jest wola Boża, co szlachetne, co miłe, co doskonałe”. [Rz 12,2]. Św. Paweł przypomina nam, że nawrócenie dokonuje się w głębi naszego sumienia, w głębi serca, przez zmianę naszego myślenia. W myśleniu mamy upodabniać do Boga i wzrastać w coraz większej jedności z Nim. Jezus mówi Piotrowi, kiedy ten próbuje Mu narzucić swoje myślenie: „Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku…” [Mt 16,23]. Jezus tymi słowami wzywa Piotra do nawrócenia. Spróbujmy sobie uświadomić potrzebę swojego nawrócenia, wzrastania. Papież Franciszek zachęca nas do nawracania się, mówiąc: wszyscy jesteśmy grzesznikami, ale niektórzy są zepsuci, bo nie widzą w tym problemu i się nie nawracają. Nawracanie się, jest nieodzowne w naszej drodze do Boga. To nawrócenie, do którego jesteśmy wezwani w tych rekolekcjach to nawrócenie do rodziny i parafii. Chodzi o przemianę naszego myślenia o rodzinie o jej tajemnicy o jej znaczeniu i misji dla parafii i całego Kościoła. Oczekiwane nawrócenie ma również pomóc nam odkryć osobiste powołanie do troski o rodzinę i jej obronę. Jeśli człowiek nie podejmuje decyzji o podjęciu osobistego nawrócenia, taki człowiek jest zamknięty na działanie w nim Ducha Świętego. Zostaje sam ze sobą i tylko z własnym egoistycznym widzeniem świata.
Aby nawrócenie było skuteczne, potrzebujemy nie tylko Łaski Bożej ale również braterskiej wspólnoty wiary. Chodzi tu przede wszystkim o wspólnotę rodzinną a następnie wspólnotę parafialną z całym bogactwem, które Bóg w niej umieścił.
Bardzo pragniemy Was zaprosić do przeżywania tych rekolekcji nie tylko we wspólnocie parafialnej ale również wspólnocie rodzinnej. Dlatego proponujemy aby każdego dnia przeżywać je w dwóch etapach.
– Pierwszy etap w parafii poprzez uczestnictwo w spotkaniu eucharystycznym połączonym z nauką rekolekcyjną.
– Drugim etapem będzie spotkanie rodzinne połączone z modlitwą i rozważeniem treści, przewidzianych na dany dzień.
Pierwszym krokiem do takiego spotkania modlitewnego w rodzinie, będzie ustalenie godziny o której moglibyśmy być razem. Podczas tego spotkania najlepiej by było usiąść w kręgu, jeśli to możliwe to przy stole, stawiając na nim krzyżyk, zapalić świece, położyć na nim Pismo Święte.
Rozpocznijmy spotkanie znakiem krzyża i wspólną głośno wypowiedzianą modlitwą „Ojcze nasz” lub inną dowolną modlitwę. Następnie siądźmy i przeczytajmy fragmenty Słowa Bożego, [najlepiej ojciec lub syn jeśli jest na tyle dorosły i może to zrobić zrozumiale] następnie inna osoba czyta podane teksty z nauczania Kościoła. Po przeczytaniu, robimy chwilę milczenia na zastanowienie nad przesłaniem przeczytanych tekstów. Jeśli to możliwe podzielmy się naszą refleksją nad tym jak te przeczytane treści do nas przemówiły. Dzielenie kończymy wybraną przez nas modlitwą angażując w nią jak najwięcej uczestników spotkania.
Na zakończenie spotkania zawierzamy naszą rodzinę Matce Bożej, odmawiając wspólnie „Pod Twoją Obronę”. Na zakończenie ojciec albo matka błogosławi rodzinę. Jeśli byłoby to możliwe po modlitwie zorganizujmy wspólne spotkanie przy posiłku lub tylko herbacie dzieląc się wrażeniami, jak się czujemy po tym doświadczeniu
Może się zdarzyć, ze nie wszyscy z rodziny zechcą się włączyć do modlitwy, wtedy modlimy się z tymi, którzy chcą. Zróbmy wszystko to co jest możliwe aby takie spotkanie się odbyło.
Osoby samotne, oraz te, którym domownicy odmówili uczestnictwa w spotkaniu, przeżywają ten czas modlitwy w domu w duchowej łączności ze swoimi najbliższymi starając się zrobić to wszystko co jest zaproponowane w konspekcie. Jeśli istniałyby możliwości spotkania [on-line] na odległość przez internet ze swoimi bliskimi, to bardzo serdecznie zachęcamy do podjęcia takiego doświadczenia.
Zdaję sobie sprawę, że zaproponowane spotkania rodzinne, mogą w Was wzbudzić bardzo wiele emocji, oporów, trudności. Bardzo Was proszę o wyrozumiałość i podjęcie tego zaproszenia do rodzinnego przeżywania tych rekolekcji. Przez doświadczenie rodzinnych spotkań modlitewnych pragniemy pogłębić rozumienie, że rodzina jest uświęcona Sakramentem Małżeństwa i żeby taką była, potrzebuje wspólnej modlitwy, która otwiera ją na Boga i na Jego pomoc i obronę. Rodzinna modlitwa, wspomaga rodzinną miłość a jeśli trzeba to ją uzdrawia, uzdalnia do cierpliwości i wyrozumiałości oraz przebaczania sobie nawzajem. Podczas rodzinnej modlitwy uzdrawiane są relacje rodzinne, umacnia się jedność, dajemy siebie świadectwo wiary, dokonuje się nasz duchowy wzrost i nawrócenie. Podczas wspólnej rodzinnej modlitwie odkrywamy nasze powołanie w rodzinie i rodziny w Kościele. Przez wstawiennictwo Maryi i Józefa zawierzam Was Bożej Opatrzności, aby Wam nie zabrakło odwagi męstwa koniecznego do podjęcia rekolekcyjnego zaproszenia. Z modlitwą i błogosławieństwem. Ks. Stanisław
SOBOTA PIERSZY DZIEŃ REKOLEKCJI
Temat: RODZINA SANKTUARIUM KOŚCIOŁA
CEL: Pogłębienie rozumienia świętości małżeństwa i rodziny i jej powołania
Motywacja: (dlaczego to robimy)
Problem: (jakie są trudności) U większości małżonków zauważa się małe rozumienie nadprzyrodzonego wymiaru małżeństwa i rodziny oraz jej zbawczego powołania
Jak powinno być: (ideał) „ … Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali…” [J 13,34-35]
Przemiana jaką chcemy osiągnąć: Pomóc odkryć małżonkom i innym członkom rodzin jaka jest ich godność i moc,którą otrzymują w sakramencie małżeństwa oraz powołanie jakie daje im Bóg zawierzając im samych siebie, zawierzając im dzieci oraz wielkość ich posłania do Kościoła i świata
Zaangażowanie: Dla pogłębienia usłyszanych treści podczas nauki rekolekcyjnej organizujemy rodzinne spotkanie modlitewne, inspirując się propozycją podaną we wprowadzeniu.
Najpierw przygotowanie; umówienie godziny spotkania i przygotowanie miejsca, rozdzielenie ról, co kto robi. Rozpocznijmy spotkanie znakiem krzyża i wspólną głośno wypowiedzianą modlitwą Ojcze nasz podczas, której bierzemy się za ręce i unosimy je do góry. Następnie siadamy i czytamy dwa urywki Słowa Bożego, [najlepiej ojciec lub syn jeśli jest na tyle dorosły i może to zrobić zrozumiale] następnie inna osoba czyta podane teksty z nauczania Kościoła. Po przeczytaniu, robimy chwilę milczenia na zastanowienie nad przesłaniem przeczytanych tekstów i podzielmy się naszą refleksją odpowiadając na pytania
– dlaczego małżeństwo jest Tajemnicą Boga, sanktuarium Boga?
– czy zauważamy znaki, które świadczą o obecności Boga w naszej rodzinie?
– co możemy zrobić aby naszej rodzinie Bóg się czuł coraz lepiej?.
Następnie modlimy się dziesiątkiem różańca, o to abyśmy jako rodzina mieli siłę do podjęcie wspólnotowego nawrócenia. Na zakończenie zawierzamy naszą rodzinę Matce Bożej i odmawiamy wspólnie „Pod Twoją Obronę”. W tym momencie spotkania dobrze by było zrobić sobie postanowienie, dzięki któremu nasza rodzina stawałaby się bardziej święta. Na zakończenie ojciec albo matka Błogosławi rodzinę. Po modlitwie zorganizujmy wspólne spotkanie przy posiłku lub tylko herbacie dzieląc się wrażeniami, jak się czujemy po tym spotkaniu. Można by było sobie wzajemnie powiedzieć, jak się czuję w naszej rodzinie i co mi się najbardziej podoba.
Przygotowując się do spowiedzi rekolekcyjnej, zróbmy sobie rachunek sumienia z naszej troski o rodzinę, chodzi o wszystkich członków rodziny
Czy pogłębiam swoje rozumienie ważności małżeństwa?
Czy podejmuję wysiłki osobistego rozwoju i nawrócenia aby móc dojrzalej kochać męża (żonę) oraz dzieci
Czy pogłębiam moją świadomość tego co ślubowałem Bogu i mojej żonie (mężowi) zawierając sakrament małżeństwa?
Czy uświadamiam sobie swoją odpowiedzialność za rodzinę?
Czy modlę się codziennie za żonę, dzieci, rodziców i krewnych?
Czy zastanawiam się jak się czują ze mną domownicy, czy pytam ich o to?
Czy dbam świętość i szczęście mojej rodziny?
Czy zastanawiam nad tym jak się czuje Chrystus w mojej rodzinie?
Czy dbam o dobrą atmosferę w rodzinie aby wszyscy czuli się przeze mnie kochani?
Czy nie grzeszę lenistwem w pracy nad swoim rozwojem duchowym i przygotowywaniem do miłości?
Czy poświęcam czas mojej rodzinie a szczególnie dzieciom ?
( Własne przemyślenia i sugestie )
FRAGMENTY DO PRZECZYTANIA I REFLEKSJI
„ Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.” Mt 19,5
„ Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. W końcu więc niechaj również każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego. A żona niechaj ze czcią się odnosi do swojego męża.” [Ef 5,21n]
FC 2. Rodzina chrześcijańska jest bowiem pierwszą wspólnotą powołaną do głoszenia Ewangelii osobie ludzkiej, która jest w stałym rozwoju, i doprowadzenia jej, poprzez stopniowe wychowanie i katechezę, do pełnej dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej.
Rodzina bowiem, jako wspólnota wychowawcza, powinna pomóc człowiekowi w rozpoznaniu własnego powołania i podjęciu koniecznych wysiłków na rzecz większej sprawiedliwości, przygotowując go od samego początku do relacji międzyosobowych, opartych na sprawiedliwości i miłości.
FC 15. Małżeństwo chrześcijańskie, uczestnicząc w zbawczych skutkach tej tajemnicy, stanowi naturalne środowisko, w którym dokonuje się włączenie osoby ludzkiej do wielkiej rodziny Kościoła. Tak więc Kościół znajduje w rodzinie, zrodzonej z sakramentu, swoją kolebkę i miejsce, w którym wchodzi w pokolenia ludzkie, a one w Kościół.
FC 59. Modlitwa rodzinna, jest modlitwą wspólną męża i żony, rodziców i dzieci. Komunia w modlitwie jest jednocześnie owocem i wymogiem owej komunii, otrzymanej w sakramentach chrztu i małżeństwa. Do członków rodziny chrześcijańskiej można w sposób szczególny odnieść słowa, w których Chrystus obiecał swą obecność: „… zaprawdę powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” Mt 18,19
NIEDZIELA DZIEŃ DRUGI REKOLEKCJI
Temat: RODZINA SZKOŁĄ JEDNOŚCI I MISJI
CEL: Odkryć największe tajemnice rodziny, które urzeczywistniają się w jej jedności i powołaniu misyjnemu
Motywacja: (dlaczego to robimy)
- Problem: (jakie są trudności) bardzo częstym zjawiskiem w rodzinach brak troski o jedność w rodzinie, która jest owocem miłości. Jeszcze większe nie zrozumienie u małżonków dotyczy ich powołania i misji w parafii i środowisku w którym żyją.
- Jak powinno być: (ideał) Jezus prosi Ojca, … aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy…” [J 17,21-22]
- Przemiana jaką chcemy osiągnąć: Chcemy pomóc odkryć małżonkom i innym członkom rodziny, że tylko jedność, która rodzi się z miłości, upodabnia rodzinę do Boga, czyni ją znakiem Bożym wobec świata oraz rodzinę napełnia radością i szczęściem, zarazem chroni ją od mocy złego.
Zaangażowanie: Dla pogłębienia tych treści organizujemy rodzinne spotkanie modlitewne, inspirując się propozycją podaną we wprowadzeniu.
Najpierw przygotowanie; umówienie godziny spotkania i przygotowanie miejsca, rozdzielenie ról, co kto robi. Dzisiaj również niech pierwszym krokiem do spotkania modlitewnego w rodzinie, będzie ustalenie godziny o której moglibyśmy być razem. Podobnie jak wczoraj usiądźmy w kręgu jeśli to możliwe to przy stole, stawiając na nim krzyżyk, zapalmy świecę, połóżmy też Pismo Święte.
Zacznijmy wspólną modlitwą Ojcze Nasz ze wzniesionymi rękami. Ojciec rodziny odczytuje fragment z Pisma Świętego i nauczania Kościoła. Po wysłuchaniu Słowa Bożego i innych wskazanych treści, porozmawiajmy odpowiadając na pytania:
– Co mnie cieszy w naszej Rodzinie?
– Co najbardziej cenię w naszej Rodzinie?
– Za co najbardziej jestem wdzięczny poszczególny osobom z Naszej Rodziny?
– Czego najbardziej mi brakuje w naszej Rodzinie?
Kończąc dzielenie się odczuciami związanymi z naszą rodziną, pomódlmy się o umiejętność budowaniu jedności w naszej rodzinie przez życzliwe rozmowy, wzajemne słuchanie się, życzliwość, wyrozumiałość, troskliwość i przebaczenie. Wspólna modlitwa będzie odnawiać relacje rodzinne owocujące uczuciem bliskości, akceptacji, wspólnie przeżywanej radości oraz spełniania się w miłości. W ten sposób rodzice będą mogli pełniej spełnić swoje rodzicielskie powołanie, do wtajemniczenia w wiarę swoje dzieci
Stojąc podziękujmy Bogu za wszystko co dobre w naszej rodzinie;
Dziękuję Ci Panie za mojego męża. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za moich (naszych ) rodziców. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za nasze dzieci. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za wszelką życzliwość, której doświadczam w rodzinie. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dobrze by było dodać jeszcze swoje osobiste podziękowania
Przedstawmy Bogu Ojcu potrzeby naszej rodziny.
Poroszę Cię Jezu, o więcej zrozumienia w naszej rodzinie. Wszyscy; wysłuchaj nas Panie
Poroszę Cię Jezu, o wzrastanie miłości w naszej rodzinie. wysłuchaj nas Panie
Poroszę Cię Jezu, abyśmy potrafili się modlić całą rodziną. wysłuchaj nas Panie
Poroszę Cię Jezu, o mocną wiarę abyśmy mieli siłę do systematycznego uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii. wysłuchaj nas Panie
Poroszę Cię Jezu, o uwolnienie od kar czyśćcowych dla naszych zmarłych. Wszyscy; wysłuchaj nas Panie
Dobrze by było dodać jeszcze swoje osobiste prośby
Na zakończenie polećmy naszą Rodzinę Miłosierdziu Bożemu, modląc się „Koronką do Miłosierdzia Bożego” następnie prosimy Matkę Bożą o orędownictwo za naszą rodziną odmawiając „Pod Twoją Obronę”. W tym momencie spotkania dobrze by było zrobić sobie postanowienie dzięki któremu nasza rodzina stawałaby się bardziej szczęśliwa i święta. Na zakończenie ojciec albo matka Błogosławi rodzinę. Po modlitwie zorganizujmy wspólne spotkanie przy posiłku lub tylko herbacie dzieląc się wrażeniami, jak się czujemy po tym spotkaniu
DO PRZECZYTANIA I REFLEKSJI
„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.” [J 15,16-17]
„ … A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam…” [J 20,21]
„…Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! Ani nie dawajcie miejsca diabłu! Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie – wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie…”. [Ef 4,26-32]
Dołóżcie starań, aby się częściej gromadzić na dziękczynieniu i uwielbianiu Boga. Gdy bowiem zbieracie się razem, słabnie moc szatana i dzięki zgodnej waszej wierze rozprasza się zło, które on sprowadza. Nic cenniejszego od pokoju, który usuwa wszelkie wojowanie nieprzyjaciół ziemskich i duchowych.
Albowiem teraz już nie idzie o wyznawanie wiary słowami, ale o mężne trwanie w wierze aż do końca. ( Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego ).
FC 19. Jako pierwsza, powstaje i rozwija się jedność pomiędzy małżonkami; na mocy przymierza miłości małżeńskiej, mężczyzna i kobieta „już nie są dwoje, lecz jedno ciało” i powołani są do ciągłego wzrostu w tej jedności poprzez codzienną wierność małżeńskiej obietnicy obopólnego całkowitego daru.
FC 50. Rodzina chrześcijańska, ponieważ powstaje z małżeństwa, będącego obrazem i uczestnictwem w miłosnym przymierzu Chrystusa i Kościoła, przez miłość małżonków, ofiarną płodność, jedność i wierność, jak i przez miłosną współpracę wszystkich członków ujawniać będzie wszystkim żywą obecność Zbawiciela w świecie oraz prawdziwą naturę Kościoła”.
FC 15. Rodzina ludzka, rozdarta przez grzech, została na nowo zjednoczona zbawczą mocą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa[37]. Małżeństwo chrześcijańskie, uczestnicząc w zbawczych skutkach tej tajemnicy, stanowi naturalne środowisko, w którym dokonuje się włączenie osoby ludzkiej do wielkiej rodziny Kościoła.
Przykazanie skierowane na początku do mężczyzny i kobiety, aby rośli i rozmnażali się, osiąga w ten sposób swoją całkowitą prawdę i pełne urzeczywistnienie.
Tak więc Kościół znajduje w rodzinie, zrodzonej z sakramentu, swoją kolebkę i miejsce, w którym wchodzi w pokolenia ludzkie, a one w Kościół.
W TROSCE O JEDNOŚĆ RODZINY
Duch Święty jest Duchem jedności i miłości i On jest twórcą jedności rodziny.
Jak współdziałać z Duchem Świętym dla budowania jedności w miłości w relacjach małżeńskich i rodzinnych
- Patrzeć na siebie w rodzinie oczami wiary
- Pracować nad tym aby nasza mowa nie była szkodliwa
- Mąż ma modlić za siebie samego aby potrafił kochać żonę tak jak Jezus Kościół, oraz o to aby ona potrafiła kochać jego. Żona podobnie, ma modlić się o zdolność i moc dojrzałej miłości do swojego męża i o to aby nic nie było ważniejsze w jej życiu od tej miłości.
- Małżonkowie potrzebują modlitwy, najlepiej wspólnej o to aby potrafili mądrą miłością kochać nasze dzieci
- Troszczyć się o rozwój wiary swój osobisty oraz żony (męża)i dzieci
- Nieustannie ćwiczyć umiejętności dialogu małżeńskiego i rodzinnego
- Odkrywać wartość ponoszenia ofiar i przyjmowania cierpienia oraz przygotowywać się na ich przyjęcie jeśli przyjdzie nam stanąć wobec nich
- Dawać w rodzinie wzajemnie sobie przykład życia
- Pielęgnować nieustannie osobistą relację z Bogiem, poprzez poznawanie i słuchanie Go, oraz posłuszeństwo Jego woli, troszcząc się o ciągłe budowanie właściwej hierarchii wartości, opartej na ewangelii i prawie naturalnym oraz dochowywanie wierności tej hierarchii wartości.
PONIEDZIAŁEK DZIEŃ TRZECI REKOLEKCJI
Temat: PARAFIA ŚRODOWISKIEM MOJEGO ZBAWIENIA I PEŁNIENIA MOJEJ MISJI
CEL: Odkryć znaczenie parafii w Bożym planie zbawienia oraz jej wartość i znaczenie dla naszego życia osobistego, rodzinnego, dla całego Kościoła i świata.
Motywacja: (dlaczego to robimy)
- Problem: (jakie są trudności) Zauważa się bardzo małą świadomość tego, kim jest parafia oraz jakie ma znaczenie dla naszego życia tu na ziemi i w wieczności, nawet u osób zaangażowanych z życie parafii. Bardzo małe rozumienie osobistej odpowiedzialności za parafię i obowiązku zaangażowania się w realizację wspólnotowej misji, którą ma pełnić parafia wobec swoich członków, wobec Kościoła i świata.
- Jak powinno być: (ideał) Bóg pragnie abyśmy trwali w parafii i przyjmowali wszystkie dary jakich nam udziela przez jej pośrednictwo, „… aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa…”. (Ef 4,13).
- Przemiana jaką chcemy osiągnąć: Chcemy pomóc odkryć parafianom tajemnicę parafii oraz jej bogactwo i misję, aby mogli się zachwycić jak wiele Jezus chce im dać przez parafię, aby potrafili z tego korzystać oraz odkryli potrzebę i wartość odpowiedzialnego włączenia się w życie parafii oraz realizację jej misji.
Zaangażowanie: Dla pogłębienia tych treści organizujemy rodzinne spotkanie modlitewne, inspirując się propozycją podaną we wprowadzeniu.
Podobnie jak w poprzednie dni zorganizujmy rodzinne spotkanie. Zacznijmy modlitwą „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. Następnie z uwagą wsłuchajmy się w przesłanie znajdujące się w materiałach źródłowych abyśmy mogli odpowiedzieć sobie na pytania:
– czy wypowiadając słowa, wierzę w święty Kościół powszechny, zdaję sobie sprawę, że tym samym wyznaję swoją wiarę w parafię w jej tajemnicę, w Chrystusa, który jest z nami poprzez parafię i za jej pośrednictwem dokonuje naszego zbawienia?.
– jakich darów pragnie mi udzielić Chrystus przez pośrednictwo parafii, prościej mówiąc po co jest nam parafia?
– jakie uczucia wzbudzają we mnie, przeczytane treści mówiące o konieczności pełnienia posłania jakie dał mi Chrystus, o koniczności zaangażowania misyjnego w parafii w Kościele i świecie?
– jakie przeszkody mógłbym wskazać, które mi utrudniają, blokują w podjęciu służby na rzecz parafii, na rzecz ewangelizacji?
– jakie czynniki mogłyby mi pomóc wydobyć się z paraliżu bierności i obojętności?
Po zakończonym dzieleniu pomódlmy się za naszą parafię prosząc o przebudzenie w naszych sercach i umysłach, prowadzące do zaangażowania i współpracę dziele odnowy naszej parafii, dla wszystkich którzy przynależą do niej. Pomódlmy się modlitwą spontaniczną dziękczynną i wstawienniczą.
Stojąc podziękujmy Bogu za naszą parafię i wszelkie dobro, które przez jej pośrednictwo otrzymujemy.
Dziękuję Ci Panie za naszą parafię. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za skarby Słowa Bożego i sakramenty, których w parafii nam udzielasz. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za naszego duszpasterza. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za wszystkich, którzy się modlą za naszą parafię. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci panie za wszystkich, którzy podjęli trud odnowy i ewangelizacji naszej parafii. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za sakrament pojednania w którym nas uzdrawiasz. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za wszystkich, którzy należą do tej parafii. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dziękuję Ci Panie za Eucharystię w której na nas czekasz. Wszyscy: dziękujemy Ci Panie
Dobrze by było dodać jeszcze swoje osobiste podziękowania
Przedstawmy Bogu Ojcu potrzeby naszej parafii.
Poproszę Cię Jezu, o więcej wiary w naszych sercach. Wszyscy; wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, o wzrastanie miłości w naszej parafii. Wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, abyśmy potrafili wyjść z marazmu i bierności. Wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, aby program odnowy pomyślnie się rozwijał. Wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, abyśmy potrafili pomóc odrodzić się w wierze tym którzy tego potrzebują. Wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, abyśmy potrafili słuchać się wzajemnie i być posłuszni. Wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, o mocną wiarę abyśmy mieli siłę do systematycznego uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii. wysłuchaj nas Panie
Poproszę Cię Jezu, o uwolnienie od kar czyśćcowych dla naszych zmarłych parafian, wprowadź ich do Twojej radości. Wszyscy; wysłuchaj nas Panie
Dobrze by było dodać jeszcze swoje osobiste prośby
Podziękujmy sobie nawzajem za wspólne przeżywanie tego doświadczenia modlitwy rodzinnej. Pełnią szczęścia byłby wspólny posiłek, podczas którego można zrobić podsumowanie rekolekcji, dzieląc się tym, jak je przeżyliście i czym zostaliście ubogaceni, co było ważne, a co Was denerwowało?
DO PRZECZYTANIA I REFLEKSJI
„…Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki…” [1Kor 12,12-14].
„…Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi [Jego] członkami…” [1Kor 12,26-28].
„Nauczając zaś wzywaj i upominaj lud, by zawsze pilnie uczęszczał na zebrania kościelne; niech nikt przez swoją nieobecność na zebraniach nie uszczupla Kościoła, nie pozbawia Ciała Chrystusowego jego członków… Skoro stanowicie członki; Chrystusowe, nie możecie rozpraszać się poza Kościołem, opuszczając zebrania; wszak Chrystus jest głową waszą i jako taki przebywa zgodnie ze swoim| przyrzeczeniem, stale pośród was, abyście mogli wszyscy wespół z Nim uczestniczyć. Nie poniżajcie więc sami siebie, ani nie odejmujcie członków Zbawicielowi naszemu; nie ćwiartujcie Jego Ciała i nie rozrzucajcie Jego części. Nie przedkładajcie potrzeb życia doczesnego nad słowo Boże, lecz w dzień Pański odłóżcie wszystko i spieszcie do kościoła, bo on jest chwałą waszą{Didaskalia, czyli katolicka nauka Dwunastu Apostołów i Świętych Uczniów Zbawiciela naszego}.
Wszyscy powinniśmy odkryć, poprzez wiarę, prawdziwe oblicze parafii, czyli samą „tajemnicę” Kościoła, który właśnie w niej istnieje i działa. Ona bowiem, […] jest „rodziną Bożą jako braci ożywionych duchem jedności”, „domem rodzinnym, braterskim i gościnnym” „wspólnotą wiernych”. ChL 26.
EG 28. Parafia jest formą obecności Kościoła na terytorium, jest środowiskiem słuchania Słowa, wzrostu życia chrześcijańskiego, dialogu, przepowiadania, ofiarnej miłości, adoracji i celebracji .
Dzięki całej swojej działalności parafia zachęca i formuje swoich członków, aby byli ludźmi zaangażowanymi w ewangelizację. Jest wspólnotą wspólnot, jest sanktuarium, gdzie spragnieni przychodzą i piją, by dalej kroczyć drogą, jest centrum stałego misyjnego posyłania.
Wszyscy członkowie wspólnoty parafialnej są odpowiedzialni za ewangelizację mężczyzn i kobiet w każdym środowisku. Obowiązek misyjny jest zawsze skierowany do wspólnot, tak jak w dniu Pięćdziesiątnicy. Apa 171.
„…A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam...” [J 20,21].
„… Nie każdy, kto mówi Mi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie…” [Mt 7,21]
„… Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków…” [Jk 2,14;17;20;26].
Jest rzeczą konieczną, by każdy katolik świecki miał zawsze żywą świadomość tego, że jest „członkiem Kościoła – parafii”, czyli osobą, której dla dobra wszystkich powierzone zostało oryginalne, niezastąpione i ściśle osobiste zadanie. [Chl 28]
„Ludzie, choćbyśmy nie głosili im Ewangelii, będą mogli zbawić się na innych drogach, dzięki Miłosierdziu Bożemu, ale czy my sami możemy się zbawić, jeśli zaniechamy jej głoszenia z powodu gnuśności, lęku, ,,wstydzenia się Ewangelii’”. „Pytanie to rozbrzmiewa w naszym sercu jako wezwanie do odczuwania absolutnego priorytetu zadania ewangelizacji”. [Papież Paweł VI]
Szczególnie ważne jest kształtowanie i podtrzymywanie w ludziach świeckich świadomości, że są powołani, by przenikać i przekształcać świat ewangelicznym światłem. Wymaga to uznania i uszanowania ich szczególnej roli. [Pastorem dabo vobis 59].
Podstawowym celem formacji świeckich katolików jest coraz pełniejsze odkrywanie przez nich własnego powołania i coraz większa gotowość do tego, by żyć nim w wypełnianiu własnej misji. [Chl 58].
Niewiele dadzą ceremonie, chociażby piękne, albo stowarzyszenia choćby kwitnące, jeśli nie są nastawione na wychowywanie ludzi do osiągnięcia dojrzałości chrześcijańskiej. [DK 6 ].
Na trud trwania i rozwoju Niech nam Błogosławi Matka Boża :
Modlitwa o odnowę naszej Parafii Panie Jezu Chryste, najlepszy Pasterzu swojej owczarni! Wierzymy, że Twoja troska o odnowę tej parafii jest większa od naszych pragnień. Świadomi naszych słabości podejmujemy trudne zadanie głoszenia Dobrej Nowiny w obliczu Trzeciego Tysiąclecia. Uczyń nas świadkami Twojej obecności w naszym życiu. Daj nam serce słuchające i gotowe pójść za Twoim głosem. Przemieniaj wszystko i każdego z nas. Niech Twój Duch działa przez nas z wielką mocą i wolnością. Błagamy Cię o to przez wstawiennictwo Maryi, Gwiazdy ewangelizacji, w której ręce składamy dzieło odnowy naszych serc i całej parafii. Amen.
Słowo Końcowe
W roku Św. Józefa ( 2021 ) prosimy szczególnie o opiekę naszego Patrona
Święty Józefie – módl się za nami
Zapraszamy Was zatem do codziennego praktykowania modlitwy, do znajdowania czasu na niedzielną Eucharystię, do Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Księdzu Stanisławowi Zającowi dziękujemy za podjęcie trudu rekolekcyjnego w dobie pandemii i prowadzenie nas w bliskości Boga w tych dniach Wielkiego Postu i życzymy obfitych Łask Bożych w kapłańskim Ewangelijnym posługiwaniu.
Wam Drodzy Parafianie dziękujemy za udział w rekolekcjach i otwartość na natchnienia Ducha Świętego.
Zespołowi Ewangelizacji za przygotowanie wydarzenia i dekoracje w swiatyni.
Życzymy wszystkim owocnego przeżywania Wielkiego Postu tak, abyśmy mogli spotkać Zmartwychwstałego w Świętach Wielkanocnych.
W Imię Ojca , Syna i Ducha Świętego z modlitwą i Błogosławieństwem kapłańskim
Ks. Józef Meler – proboszcz
razem z Parafialnym Zespołem Ewangelizatorów Lubsza – Michałowice 27.02 -1.03. 2021 roku
